संध्याकाल ही टळुन गेली.
तो पर्यंत सोबत होती सावली माझ्या,
पण तिही मला एकटे सोडून पळुन गेली ...
तू सोबत असली की ,
मला माझाही आधार लागत नाही.
तू फक्त नेहमी सोबत रहा ,
मी दुसर काही तुझ्याकडून मागत नाही ..
तुझ्यापासून दूर राहण म्हणजे ,
क्षनाक्षनाला मरने होय.
डोळ्यातले अश्रु डोळ्यातच ठेउन ,
मनातल्या मनात रडने होय ....
खुप वेळेस तुझ्या आठवणी ,
पाउल न वाजवताच येतात.
आणि जाताना मात्र ,
माझ्या मनाला पाउल जोडून जातात.
तुझा नाजुक असा चेहरा ,
डोळ्यासमोरून हलत नाही.
जसा अंधारात पेटत्या ज्योतीला,
प्रकाश सोडून जात नाही....
ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - कवी
mast
उत्तर द्याहटवा