..... पण दुःख अमर आहे... - मराठी कविता

Image via Wikipedia

जिद्दीस पेटला; हट्ट नको तो केला
पाहिली सुखाची वाट; शेवटी मेला
तो जाता जाता हेच सांगुनी गेला -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे!

सारखा सुखाच्या धावधावला मागे
चडफडला, चिडला, रडला, भरला रागे
शेवटी म्हणाला सर्व विसरुनी त्रागे -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे!

जगण्याच्या नावाखाली क्रूर कुचेष्टा
ही विटंबना; या अविरत हाल-अपेष्टा
कोकले कुणी तो दूर सुखाचा द्वेष्टा -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!

ही व्यर्थ, निरर्थक इथली नातीगोती
जी परस्परांच्या दुःखां कारण होती
अन् गलका होतो अंती हाच सभोती -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!

हा उरला आता शेवटचाच शिपाई
संपेल तरी का मग असमान लढाई ?
मेलाच पहा तो, बोले घाई घाई -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!

विश्वात आज या कुणीच उरले नाही
दाटून राहिले दुःख दिशांना दाही
ललकारी आता घुमेल हीच उद्याही -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!

माणूस क्षुद्र; त्याची ही क्षुद्र कहाणी
संघर्षानंतर उरली काय निशाणी ?
बोलेल कुणाच्या डोळ्यांमधले पाणी ? -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!

मी कधीच त्याच्या नाही पडलो हाती
मी कधी न झालो का त्याचा सांगाती ?
सुख रडते; म्हणते, पिटून आता छाती -
...मरतात माणसे; पण दुःख अमर आहे...!